تجربة پروژه‌های یادگیری الکترونیکی چگونه بوده است؟ چالشهای پیش روی در پروژه‌های یادگیری الکترونیکی

با ظهور شبکة جهان گستر، عبارات و اصطلاحات جدیدی وارد ادبیات علوم تربیتی بخصوص رشتة «فناوری آموزشی» شد که یادگیری الکترونیکی، از آن جمله است. باوجود گستردگی این پدیده هنوز تعریف مشترکی از آن که مورد قبول همه باشد، در دست نیست. تعریفی که «رامیزوفسکی» ارایه کرده است، تا حدودی از دیگر تعاریف موجود جامع‌تر است. در این تعریف، اشاره شده که یادگیری الکترونیکی، هم می‌تواند فعالیتی انفرادی باشد و هم فعالیتی گروهی. از سوی دیگر، یادگیری الکترونیکی می‌تواند به صورت پیوسته یا گسسته صورت گیرد. از اواسط دهة 90 شاهد گستردگی روبه رشد دوره‌ها و پروژه‌های یادگیری الکترونیکی بوده‌ایم، با وجود این، پژوهشهای جدید حاکی از ناکامی بسیاری از پروژه‌های بزرگ ومعروف در دستیابی به هدفهای خود است. میزان افت تحصیلی در دوره‌های الکترونیکی نسبت به دوره‌های حضوری بسیار زیاد بوده است. علاوه بر این، بسیاری از افرادی که در دوره‌های الکترونیکی ثبت نام کرده بودند، دوره‌ها را ناتمام رها کرده‌اند. در سالهای اخیر شاهد افزایش نوشتارهای مربوط به شکست پروژه‌های یادگیری الکترونیکی بوده‌ایم که بابررسی آنها می‌توان دلایل شکست پروژه‌ها را در رویکردهایی همچون: رویکرد مدیریتی، رویکرد مبتنی بر نیازها، رویکرد الکترونیکی و رویکرد مبتنی بر یادگیری، دسته‌بندی کرد. هر یک از این رویکردها بر جنبه‌ای از علل شکست تأکید دارند، اما در رویکرد سیستمی تلفیقی بر تمامی ابعاد تأکید می‌شود و بر این اساس است که منابع شکست از 3 سطح ناشی می شوند: سطح فرآورده، سطح یادگیرنده(زمینة درونی) و سطح سازمانی(زمینة بیرونی). کلیدواژه‌ها: یادگیری الکترونیکی[1]، شکست پروژه‌ها[2]، تکنولوژی آموزشی[3]. 1.Electronic Learning. 2.Projects Failure. 3. Instructional technology.